Bir Alman Pastasının Devekuşu Sendromu

Kolları sıvayıp güzeller güzeli Alman Pastamı yapmaya hazırlandım. Tarifi karşıma koydum ve başladım yapmaya. Tarif fena gözükmüyordu ama daha önce hiç denemediğim için emin de olamıyordum. Fırına koydum ve yavaş yavaş kabarmasını bekledim. İlk vukuat; fırınım artık ne yapacağını şaşırdığı için üstünü normal pişirdi altı simsiyah!! Alt ve üst aynı derecede pişmiyor malesef! Alt kısmı kestim. Bir bacağı kesilmiş gibi oldu zavallının. Üstüne yeni aldığım pasta kesme aletimle ortasından keseyim dedim bu sefer de parçalanmanın kenarından kıl payı döndü. Bende aldım elime bıçağı, içimden "dümdüz kesebilirim.. Dümdüz kesebilirim" diyordum. Fena da kesmedim hani. Arkamı bir dönüp pudra şekerini aldım ki ne göreyim! Annem elinde bıçakla pastamın ortasını deşiyor! Sebebi ise; "kremanın daha iyi içine oturması için" gibi garip bir cevap verdi. Gözlerim fal taşı olmuş vaziyette küçük çocuklar hatta manga karakterleri gibi ağlamaya başladım. "Pastamı sabote ettin!" diye tükürüklerimin arasından bağırmamı söylemiyorum bile. Ve hayal etmeniz bakımından söylüyorum ki, üzerimde un içinde bir önlük ve elimde şef bıçağı vardı. Ne kadar tehlike içerdiğimi bir düşünün! :) Başladığım bir işin sonunu getirmeden o işi hayatta bitirmeyen bir karakterim olduğu için pastamı pudra şerkeri ile süsledim. Etrafına da ince bir tabaka krema geçtim. Test etme zamanı geldiğinde içine haddinden fazla toz vanilya koyduğumu fark ettim. Acımsı bir tat oluşmuştu. Sonuç: Alman pastam çöplükteki yerini aldı!

B planı olarak Arzu'ya söyledim onkların yaptığı Alman Pastası tarifini istediğimi umarım bugün ya da yarın en geç getirecek. Bugün ne öğrendim; Devamlı dene!, Yılma!, Bugün başaramamış olabilirsin fakat bir gün başaracaksın!